บทกลอนความตาย

ต่อไปนี้เป็นบทกลอนเกี่ยวกับความตาย ที่ได้คัดลอกมาจากหนังสือของท่านหลวงตาแพรเยื่อไม้

เพื่อเป็นเครื่องเตือนสติให้ระลึกถึงความตายอยู่เสมอ อันจะทำให้เห็นคุณค่าของการเร่งทำความดีในชีวิตนี้

เมื่อตอนเช้าเคล้าชื่นระรื่นรส พอสายหมดลมลับลงดับขัณฑ์

เมื่อตอนสายได้สนุกสุดสุขครัน พอบ่ายพลันชีวาตลงขาดรอน

เมื่อตอนบ่ายรายล้อมพร้อมหน้าญาติ พอเย็นขาดชีวาลงคาหมอน

เมื่อตอนเย็นเล่นสนุกไม่ทุกข์ร้อน พอค่ำมรม้วยมิดอนิจจัง

เราท่านเกิดมา ได้ร่วมพิภพ

ต้องเจอจุดจบ วันหนึ่งข้างหน้า

ทั้งหญิงทั้งชาย ล้วนไปป่าช้า

ทั้งศักดินา และกรรมกร

ทั้งขวาและซ้าย ทั้งนายและบ่าว

ทั้งข้าและเจ้า ล้วนเป็นเหยื่อหนอน

ตายแล้วเหม็นเน่า เป็นที่แน่นอน

เกยเชิงตะกอน ทุกคนด้วยกัน

ถึงเป็นเศรษฐี หรือมีอำนาจ

ก็จะมิอาจ ติดสินบนท่าน

องค์มัจจุราช หรือยมบาล

ให้ไว้ชีวัน นั้นอย่าหวังเลย

นี่เป็นความจริง ท่านหญิงท่านชาย

เราทำในใจ ไว้เถิดท่านเอ๋ย

อย่าหลงขึ้งเคียด เบียดเบียนกันเลย

ไม่นานก็เกย ซึ่งเชิงตะกอน...

บทกลอนเกี่ยวกับความตาย โดยหลวงตาแพร่เยื่อไม้